We hebben geweldige nieuwe eigenaren gevonden voor Beachbusje en daar zijn we enorm blij mee.

Ik ben behoorlijk anti-materialistisch, maar dit afscheid valt me zwaar. Dagenlang heb ik flashbacks naar geweldige herinneringen aan het busje, dat ons eigenlijk nooit heeft laten zitten. Van Sardinië tot het uiterste puntje van Bretagne, het was geweldig.

Vanavond hadden wij het met ons gezin over de mooiste herinneringen aan het busje en het mooie was dat het allemaal zulke duidelijke herinneringen waren. Soms minder fijn (lekke band langs de snelweg), maar wel een ervaring. Zelf denk ik met veel nostalgie terug aan een geweldige rit die wij door de gorges van een zijrivier van de Tarn maakte, terwijl het inmiddels legendarische nummer rollercoaster van Danny Vera door de speakers galmde. En, zoals mij zo vaak gebeurde als ik in het busje reed, werd ik overvallen door een gevoel van oprecht geluk.

Ik ben het busje daarvoor dankbaar, al die geweldige herinneringen. En ik snap dat het gek klinkt, als je zo’n camper koopt zonder enige emotie. Maar het is echt een emotionele band die je opbouwt. En die geef ik nu met alle liefde door aan de nieuwe eigenaren. Het feit dat ze zelfs een naam hebben voor hun dagelijkse vervoer, zegt wel iets.

Dit was mijn laatste post op dit blog, de nieuwe eigenaren willen het voortzetten, wat ik echt tof vind. Maar voor mij is dit het. Het was een geweldige roadtrip en ik gun de nieuwe eigenaren hetzelfde. Don’t push it too hard… you’ll get there in the end.